Ἡ δημιουργία τοῦ κόσμου καὶ τοῦ ἀνθρώπου (Γενέσ. Α΄ καὶ Β΄)

.

ὸ Σύμπαν, τὸ ὁποῖον μᾶς περιβάλλει, ὀνομάζεται κόσμος. ῾Ο κόσμος αὐτός, τὸ ὡραῖον τοῦτο μεγαλούργημα τοῦ Θεοῦ, ἦτο ἐποχή. Κατὰ τὴν ὁποίαν δέν ὑπῆρχεν. ῾Υπῆρχεν ὅμως ὁ αἰώνιος καὶ παντοδύναμος , ὁ πάνσοφος καὶ πανάγαθος θεός, ὁ ὁποῖος ἀπὸ ἀγάπην ἐδημιούργησε μὲ σοφίαν τὸν κόσμον.

Τὴν δημιουργίαν τοῦ κόσμου μᾶς διηγεῖται τὸ πρῶτον βιβλίον τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τὸ ὁποῖον διὰ τοῦτο ὀνομάζεται Γένεσις . «᾽Εν ἀρχῇ λέγει, ἐδημιούργησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. Ἡ δὲ γῆ ἦτο ἀόρατος καὶ ἀκατασκεύαστος».

Εἶπε λοιπὸν τότε ὁ Θεὸς καὶ ἔγινε πρῶτα τὸ φῶς . Καὶ ὕστερα διέταξε νὰ χωρισθῇ ἡ γῆ ἀπὸ τὰ ἄλλα οὐράνια σώματα. Κατόπιν εἶπε νὰ φυτρώσουν τὰ φυτὰ καὶ νὰ φανῇ ὁ ἥλιος, ἡ σελήνη καὶ οἱ ἀστέρες. ῎Επειτα διέταξε καὶ ἔγιναν οἱ ἰχθῦς καὶ τὰ ἄλλα ὑδρόβια ζῷα. Καθὼς καὶ τὰ πτηνὰ καὶ τέλος τὰ ὑπόλοιπα ζῷα τῆς ξηρᾶς. Ὅλα αὐτὰ τὰ ἐδημιούργησεν ὁ Θεὸς ἀπὸ τὸ μηδὲν μὲ μόνον τὸν λόγον του. Εἶπε καὶ ἔγιναν.

2. Τελευταῖον ἀπὸ ὅλα τὰ πλάσματα ἐδημιούργησεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον . Αὐτὸς εἶναι πραγματικῶς τὸ τελειότερον ἀπὸ ὅλα τὰ ὁρατὰ δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ. Καὶ διὰ να μᾶς παραστήσῃ τοῦτο ἡ Παλαιὰ Διαθήκη λέγει, ὅτι ὁ Θεὸς ἒπλασε τον ανθρωπον λαβὼν «χοῦν ἀπὸ τῆς γῆς καὶ ενεφύσησεν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πνοὴν ζωῆς» . Τοιουτοτρόπως, λέγει, «ἔγινεν ὁ ἄνθρωπος ψυχὴ ζ ῶσα ».

Ὁ πρῶτος ἂνθρωπος ὠνομάσθη Ἀδὰμ , δηλ. Χοϊκός. Ἀπὸ τὸν Ἀδὰμ ἐδημιουργήθη ἡ Εὔα , δηλ, ἡ Ζωή. Διὰ τοῦτο ὅταν ὁ Ἀδὰμ εἶδε τὴν Εὔαν. Εἶπεν ὅτι αυτὴ εἶναι «ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστῶν του καὶ σὰρξ ἐκ τῆς σαρκός του» . Μὲ αὐτὴν τὴν ὡραίαν φράσιν θέλει ἡ Παλαιὰ Διαθήκη νὰ τονίσῃ τὸν στενὸν σύνδεσμον μεταξὺ τῶν δύο πρώτων ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ἀπετέλεσαν τὴν πρώτην ἐπὶ τῆς γῆς οἰκογένειαν.

Ο Ἀδὰμ καὶ ἡ Εὔα ὀνομάζονται πρωτόπλαστοι . Αὐτοὶ εἶναι οἱ προπάτορες τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.

3. Ὁ ἄνθρωπος ἀποτελεῖται ἀπὸ δύο συστατικά, ἀπὸ τὸ σῶμα καὶ ἀπὸ τὴν ψυχήν . Τὸ σῶμα εἶναι ὑλικὸν καὶ θνητόν, ἐνῷ ἡ ψυχὴ εἶναι πνεῦμα ἂυλον καὶ ἀθάνατον.

Ὁ ἄνθρωπος διαφέρει πολὺ ἀπὸ τὰ ζῷα, διότι ἐπροικίσθη ἀπὸ τὸν Θεὸν μὲ τὸν νοῦν (τὸ λογικὸν) καὶ μὲ τὴν ἠθικὴν ἐλευθερίαν. Μὲ τὰ χαρίσματα αὐτὰ δύναται νὰ σκέπτεται, νὰ πράττῃ ἐλεύθερα τὸ ἀγαθὸν καὶ νὰ προοδεύῃ εἰς τὴν ἀρετήν, ὥστε νὰ παρομοιάσῃ πρὸς τὸν Θεὸν εἰς τὴν γνῶσιν, τὴν ἁγιότητα καὶ τὴν δύναμιν. Αὐτὸ τὸ λέγει ἡ Παλαιὰ Διαθήκη μὲ τὴν φράσιν, ὅτι ἐδημιούργησεν ὁ Θεὸς τὸν ἂνθρωπον «κατ’ εἰκόνα αὐτοῦ καὶ καθ’ ὁμοίωσιν» .

Ὕστερα ἀπὸ τὴν δημιουργίαν εὐλόγησεν ὁ Θεὸς ὅλα τὰ δημιουργήματά του.

Εὐλόγησε δὲ ἰδιαιτέρως τὸν ἄνθρωπον καὶ εἶπεν :

– Αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν καὶ κατακυριεύσατε αὐτῆς.

Τοιουτοτρόπως ἐδημιούργησεν ὁ Θεὸς τὸ σύμπαν . Μετὰ τὴν δημιουργίαν ὁ Θεὸς δὲν ἐγκατέλειψε τὸν κόσμον εἰς τὴν τύχην του, ἀλλὰ ἐξακολουθεῖ νὰ προνοῇ δηλ. νὰ κυβερνᾷ καὶ νὰ φροντίζη δι᾽αὐτὸν ὡς καλὸς κυβερνήτης καὶ φιλόστοργος πατήρ. Τοῦτο λέγεται Θεία Πρόνοια.

Τὴν μεγαλοπρέπειαν τῆς δημιουργίας καὶ τὴν μέριμναν τῆς Θείας Προνοίας μᾶς διδάσκει καὶ ὁ Δαβὶδ εἰς τὸν ἑξης ὡραῖον Ψαλμόν του:

Ἀνάγνωσμα

Ὕμνος τοῦ Δαβὶδ πρὸς τὸν Δημιουργὸν

(Ψαλμὸς 103ος. Στίχοι κατ’ ἐκλογήν) .

.

Εὐλόγει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον.

Κύριε, ὁ Θεός μου, ἐμεγαλύνθης σφόδρα.

᾽Εξομολόγησιν ( ) καὶ μεγαλοπρέπειαν ἐνεδύσω,

ἀναβαλλόμενος (2) φῶς ὡς ἱμάτιον…

Ὁ ποιῶν τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα

καὶ τοὺς λειτουργοὺς αὐτοῦ πυρὸς φλόγα,

Ὁ θεμελιῶν τὴν γῆν ἐπὶ τὴν ἀσφᾴλειαν αὐτῆς,

οὐ κλιθήσεται (3) εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος…

Ὁ ἐξαποστέλλων πηγὰς ἐν φάραγξιν,

ἀναμέσον τῶν ὀρέων διελεύσονται ὓδατα…

Ὁ ἐξανατέλλων χόρτον τοῖς κτήνεσ

καὶ χλόην τῆ δουλείᾳ (4), τῶν ἀνθρώπῳν

Τοῦ ἐξαγαγεῖν ἄρτον ἐκ τῆς γῆς,

καὶ οἶνος εὐφραίνει καρδίαν ἀνθρώπου.

Τοῦ ἱλαρῦναι (5) πρόσωπον ἐν ἐλαίῳ

καὶ ἄρτος καρδίαν ἀνθρώπου στηρίζει..

Ὂρη τὰ ὑψηλὰ ταῖς ἐλάφοις,

πέτρα καταφυγὴ τοῖς λαγωοῖς.

᾽Εποίησε σελήνην εἰς καιροὺς (6),

ὁ ἥλιος ἔγνω τὴν δύσιν αὐτοῦ,

ἔθου σκότος καὶ ἐγένετο νύξ.

῾Ως ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα σου. Κύριε,

πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας…

.

************

1.δόξα, 2. φορῶν, 3. δὲν θὰ σαλευθῇ, 4. διὰ τὴν ἐξυπηρέτησιν, 5. διὰ νὰ κάνῃ φαιδρόν,6.διὰ νὰ κανονίζη τοὺς καιρούς, δηλαδὴ μῆνας ἐβδομάδας κλπ.

************

.

᾽Εκεῖ ἑρπετά, ( ) ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός,

ζῷα μικρὰ μετὰ μεγάλων…

Πάντα πρὸς σὲ προσδοκῶσι

δοῦναι τὴν τροφὴν αὐτῶν εἰτ εὔκαιρον ( ),

δόντος σου αὐτοῖς, συλλέξουσιν.

Ἀνοίξαντός σου τὴν χεῖρα

τὰ σύμπαντα πλησθήσονται χρηστότητος.

Ἀποτρέψαντος δέ σου τὸ πρόσωπον

ταραχθήσονται.

Ἀντανελεῖς ( ) τὸ πνεῦμα αὐτῶν

καὶ ἐκλείψουσι

καὶ εἰς τὸν χοῦν αὐτῶν ἐπεστρέψουσιν.

᾽Εξαποστελεῖς τὸ πνεῦμά σου

καὶ κτισθήσονται

καί ἀνακαινιεῖς τὸ πρόσωπον τῆς γῆς.

῎Ητω ( ) ἡ δόξα Κυρίου εἰς τοὺς αἰῶνας·

εὐφρανθήσεται Κύριος ἐπὶ τοῖς ἔργοις αὐτοῦ.

Ὁ ἐπιβλέπων ἐπὶ τὴν γῆν

καὶ ποιῶν αὐτὴν τρέμειν,

ὁ ἁπτόμενος ( ) τῶν ὀρέων καὶ καπνίζονται.

Ἄσω ( ) τῷ Κυρίῳ ἐν τῆ ζωῆ μου,

ψαλῶ τῷ Θεῷ μου ἕως ὑπάρχω…

Εὐλόγει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον.

 

ΙΕΡΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ
Χ.ΕΝΙΣΛΕΙΔΟΥ-Δ.ΚΕΡΑΜΙΔΑ
ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΕΚΔΟΣΕΩΣ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ
ΑΘΗΝΑΙ 1958

.

Ἀντιγραφή γιὰ τὸ «σπιτὰκι τὴς Μέλιας»

.