(27 Απριλίου 2012, 2:57μ.μ ……23 Ιουλίου 2014, 12:01 π.μ)

.

Δύσκολη ώρα, αλλά ήρθε η ώρα!

Συγχωρέστε με για όποια ορθογραφικά και συντακτικά λάθη διαβάσετε, αλλά μεγάλη η συγκίνηση, πολλοί οι χτύποι της καρδιάς και γραμμένο με μια ανάσα.

Πολύς ο καιρός, η «λαμαρίνα» του Αβέρωφ έγινε ένα με το πετσί μου και δεν ξεκολλά… χωρίς να ματώσει.

Και επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια… σας αποχαιρετώ παιδιά και σας ευχαριστώ για όλα όσα ζήσαμε μαζί.

Ξέρω ότι κάποιοι θα τρίβουν τα χέρια τους από χαρά, αλλά κρατώ στην καρδιά μου μόνο αυτούς που θα τους λείψω έστω και λίγο. Μεγάλο κέρδος!

Μεταξύ μας και μην το πάτε παραπέρα …. εμένα θα μου λείψετε ΠΟΛΥ!

Το Αβέρωφ έπεσε πολλές φορές στο μάτι του κυκλώνα και άντεξε, κάποιοι του γύρισαν την πλάτη, γιατί δεν τους βγήκε η «συνταγή», κάποιοι άλλοι μετακόμισαν σε άλλες γειτονιές, «φρέσκιες, πιο ευάερες και πιο ευήλιες», αλλά το Αβέρωφ που δεν ενόχλησε ποτέ κανέναν, θα συνεχίσει το ταξίδι του… χωρίς εμένα και αν δεν γίνουν τα κατάλληλα μερεμέτια στα στεγανά… θα μπατάρει, θα γεμίσει βρωμόνερα και δεν του αξίζει!

Θα μου λείψετε, αυτό είναι το μόνο σίγουρο, κάναμε παρέα, αμέτρητα ξενύχτια, μοιραστήκαμε χαρές και λύπες, αλλά έχω μάθει στη ζωή μου να υπερασπίζομαι την Πατρίδα μου και την Πίστη μου με «νύχια και με δόντια».

Γεμίσαμε γραμμωμένους πατριώτες, σωτήρες, που δεν μπορούν να αρθρώσουν λέξη κι όμως μπορούν να ξαναγράψουν με δικά τους λόγια την ιστορία μας.

Εδώ η επιστήμη σηκώνει ψηλά τα χέρια!

Θα μου πεις οι άλλοι είναι καλύτεροι; Όχι βέβαια, όλοι τους στην ίδια λυκοπαρέα ανήκουν, γι’ αυτό και εισέβαλαν στη ζωή μας οι πατριώτες με τα μυαλά στα κάγκελα… που εντελώς ξαφνικά τώρα έγιναν καλά παιδιά, διαγράφοντας το παρελθόν τους… και κατά την ταπεινή μου γνώμη… και το «μέλλον» τους!

Λυπάμαι αν ενοχλούν αυτά που γράφω, αλλά αυτή είναι η γνώμη μου και θα την πάρω μαζί μου στον τάφο… αν χρειασθεί.

Καταντήσαμε έρμα μαντριά γεμάτα λύκους.

Αυτή η Πατρίδα η Ελλάδα μας ,που ακόμα και σήμερα αν μυρίσεις το χώμα της μυρίζει καμένη σάρκα, έχασε το δρόμο της και με καίει το γιατί.

Όλα γίνονται για κάποιο λόγο που μόνο ο Θεός γνωρίζει, αλλά κάποια ευλογημένη μέρα, η Γαλανόλευκη που κατάντησε αιματοβαμμένο, σφουγγαρόπανο, εκτόνωσης βίας και φανατισμού, θα κυματίζει ΨΗΛΑ περήφανη για τα παιδιά μας.

«Παλιός οχτρός φίλος δε γίνεται» συνήθιζε να λέει η μανούλα μου για τους τούρκους και τους γερμανούς.

Σας εύχομαι καλό καλοκαίρι, ο Θεός να σας έχει όλους καλά…. Αυτό το ταξίδι που κάναμε παρέα δεν θα το ξεχάσω όσο ζω!

Σας ευχαριστώ για την αγάπη σας , αλλά το δικό μου ταξίδι τελείωσε εδώ.

Δεν με κρατάει ο τόπος, τρίζουν τα κόκκαλα του 48χρονου παππού μου, τα κόκκαλα του επτάχρονου θείου μου και τα κόκκαλα όλων των αθώων αδικοχαμένων Ελλήνων που μαγάρισαν με τα βρωμόχερά τους οι ναζί …. το χώμα της Πατρίδας μου άρχισε να μυρίζει επικίνδυνα αίμα!

Καλή λευτεριά στην Πατρίδα μας, ελπίζω κάποτε να είναι περήφανη για μας!

.

(Αν δείτε κάποιες μέρες να αναρτώνται στο Αβέρωφ άρθρα με το όνομά μου, μην παραξενευτείτε, απλά τα είχα προγραμματίσει εδώ και καιρό).


Αντίο Αβέρωφ η Μέλια σε αποχαιρετά!smiley

Κοίτα πράμα ακόμα δεν έφυγα και μου λείπεις!


Είμαι η Μέλια και μόλις αποβιβάστηκα……………

Μέλια.

.

Ο πίνακας -εικόνα  είναι έργο του Aaron Corbitt με τίτλο “Αποχαιρετισμός”

.

.