Μια  καλή  γυναίκα  πέθανε  και  πήγε  στον  παράδεισο  όπου  της  άνοιξε  ο απόστολος  Πέτρος.

Βλέπω  ότι  είσαι  γραμμένη  στα  ιερά  βιβλία  της  είπε  και  άρχισαν  να  περπατούν  στους  δρόμους  του  παραδείσου.

Λίγο  μετά  η  γυναίκα  είδε  ένα  μεγάλο  παλάτι  και  ρώτησε  τίνος  είναι.

Αυτό  είναι  της  υπηρέτριάς  σου  που  πέθανε  πριν  ένα  μήνα.

Τότε  η  γυναίκα σκέφτηκε: Αφού η υπηρέτριά  μου  μένει  σε  ένα τόσο  θαυμάσιο  σπίτι , φαντάσου  πού  θα  μένω εγώ.

Όμως όχι  μακριά  από  εκεί ο  απόστολος  σταμάτησε  μπροστά  σε ένα  πολύ  μικρό  σπιτάκι  που  περισσότερο  έμοιαζε  με  καλύβι.

Καλά  απόστολέ  μου  εκείνο  το  έξοχο  σπίτι  είναι  για  την  υπηρέτριά μου και  για  μένα  αυτό  το  πολύ  φτωχό;

Τα   υλικά  που  μας  έστειλες, όσο  ζούσες, πάνω  στη  γη  έφθαναν  μόνο  για  αυτό  και  πάλι  καλά που  κατορθώσαμε  και  στο  φτιάξαμε.


Ο  σκοπός  είναι  να  φιλοτιμηθούμε  και  εμείς  απέναντι  στον  Ευεργέτη  Θεό  και  να κάνουμε  ό,τι  καλύτερο  και  περισσότερο  μπορούμε. Όλα  αυτά  τα  έργα  και  οι  κόποι  μας γίνονται  ‘’οικοδομικά  υλικά ‘’ για  το ‘’ χτίσιμο ‘’ της  διαμονής  μας  στη  Βασιλεία  των  ουρανών.


(Μητρ.Νικοπόλεως  Μελετίου:’’στο  φως  των  λόγων  Του’’  σ.147-148)